Choroba Scheuermanna – przyczyny, objawy, leczenie młodzieńczej kifozy Jedną z częstszych deformacji kręgosłupa w wieku rozwojowym jest młodzieńcza kifoza piersiowa, zwana inaczej chorobą Scheuermanna. Pierwsze jej objawy pojawiają się nie wcześniej niż w 10.–11. roku życia. To łukowate, kifotyczne zniekształcenie kręgosłupa nazywane jest także jałową martwicą nasad trzonów kręgowych i wyodrębnione jest z osteochondroz, czyli zburzeń kostnienia endochondralnego, jako oddzielna jednostka chorobowa. Choroba Scheuermanna przebiega w różnej formie i z różnym stopniem zaawansowania zmian. Na czym polega choroba Scheuermanna? Kifoza młodzieńcza (łac. kyphosis dorsalis iuvenilis) charakteryzuje się zahamowaniem prawidłowego kostnienia trzonu kręgowego. Klinowacenie trzonów kręgowych na podłożu uszkodzenia płytek granicznych (obszar, gdzie kość styka się z dyskiem) i obumieranie tkanki kostnej i chrzęstnej spowodowane zaburzeniami ukrwienia danego obszaru kręgosłupa, ukazują się w postaci znacznie pogłębionej kifozy piersiowej i sztywności kręgosłupa. Część dysku może uwypuklać się w stronę trzonu, tworząc tzw. guzki Schmorla, krążki międzykręgowe są zwężone. Wszystkie zmiany doprowadzają do ograniczania zginania kręgosłupa do przodu i dają obraz sylwetki zmęczeniowej, z plecami okrągłymi lub okrągło-płaskimi. Cały proces jest pozbawiony udziału chorobotwórczych bakterii, wirusów czy grzybów. Zdarza się, że zmiany mogą dotyczyć także odcinka piersiowo-lędźwiowego i lędźwiowego. Choroba Scheuermanna ma charakter postępujący i na początku może rozwijać się bezobjawowo, natomiast nieleczona prowadzi do dużych problemów bólowych. Jakie są przyczyny choroby Scheuermanna? Etiologia zmian powstających w tej jałowej martwicy kręgosłupa nie jest do końca poznana i wyjaśniona. Brane są pod uwagę czynniki genetyczne, metaboliczne, mechaniczne (duże przeciążenia kręgosłupa, osteoporoza młodzieńcza, urazy) i zaburzenia hormonalne u dzieci. Przypuszczalnie znaczenie może mieć także wzrost oraz masa ciała. Polecane dla Ciebie sprzęt medyczny, wyrób medyczny zł akcesoria zł kapsułki, odporność, niedobór witamin zł sprzęt medyczny zł Jakie są objawy kifozy młodzieńczej? Choroba Scheuermanna, oprócz pogłębionej fizjologicznej kifozy piersiowej, charakteryzuje się wysunięciem głowy i barków do przodu, hiperlordozą lędźwiową i szyjną, wysuniętym brzuchem, skośnym ustawieniem łopatek i zwiększonym przodopochyleniem miednicy. Objawem towarzyszącym jest kurza lub lejkowata klatka piersiowa i boczne skrzywienie kręgosłupa, a także przykurcz w stawach kolanowych. Współtowarzyszący ból kręgosłupa, który nasila się przy długotrwałym staniu, wpływa na komfort życia i wykonywanie czynności dnia codziennego oraz ograniczenie sprawności fizycznej. W przebiegu choroby Scheuermanna nie stwierdza się objawów neurologicznych, ale zmiany statyczno–dynamiczne w obrębie kręgosłupa, obręczy barkowej i biodrowej przyczyniają się do powstawania przykurczy mięśniowo–szkieletowych i wraz z osłabionymi i rozciągniętymi mięśniami oraz więzadłami wpływają na równowagę statyczną kręgosłupa. Należy dodać, że w początkowym okresie choroby zmiany postawy można korygować zarówno biernie, jak i czynnie, ale stopniowo zniekształcenie ulega usztywnieniu (potocznie zwanym garbem u dzieci). W okresie menstruacji u dziewczynek problem bólowy może się nasilać, a u wszystkich dzieci szybko może pojawiać się zmęczenie nawet przy małym wysiłku. Etapy rozwoju choroby Scheuermanna Podział przebiegu schorzenia uwzględniający stan kliniczno–radiologiczny (wg. Brochera) przedstawia się w następujący sposób: Okres I (wczesny) – faza funkcjonalna, rozpoczyna się przed 10. rokiem życia i rzadko jest rozpoznawana, ruchomość kręgosłupa zazwyczaj jest wówczas prawidłowa. Może występować boczne skrzywienie kręgosłupa na skutek zaburzeń równowagi mięśniowej. W badaniu radiologicznym widać pogłębioną kifozę piersiową, małe sklinowacenie trzonów kręgów. Okres II – faza czynna, przypada między 10.–12. i 17.–18. rokiem życia. Zauważalna jest postępująca martwica z pełnymi objawami klinicznymi i radiologicznymi, kifoza piersiowa się pogłębia, a mięsnie ulegają osłabieniu. Pojawia się stopniowe zahamowanie wzrostu trzonów na wysokość w części przedniej, zmniejsza się sprężystość krążków międzykręgowych, dochodzi do obkurczenia więzadeł kręgosłupa, co większa sztywność i hamuje zdolność do korekcji czynnej. Pojawiający się ból ustępuje po okresie odpoczynku. Na zdjęciach rentgenowskich widać sklinowacenie i wydłużenie trzonów w płaszczyźnie strzałkowej, obniżenie wysokości krążków międzykręgowych, zmiany w płytkach granicznych trzonów. Dochodzi do zahamowania kostnienia, występują guzki Schmorla (w miejscach znacznego osłabienia struktury blaszki granicznej, w wyniku przepuklin dotrzonowych jąder miażdżystych). Okres III – faza późna, występuje po 17.–18. roku życia. Towarzyszy jej duży ból, szczególnie w okolicy międzyłopatkowej i lędźwiowej, pojawia się częściowe wyrównanie powierzchni blaszek granicznych, duża sklerotyzacja trzonów kręgowych, guzki Schmorla, a w następstwie dużych zniekształceń krzywizn kręgosłupa i wtórnych przeciążeń obserwuje się zmiany o charakterze zwyrodnieniowo–wytwórczym odcinka lędźwiowego kręgosłupa. Spada wydolność fizyczna i oddechowa. Jak rozpoznaje się chorobę Scheuermanna? W diagnostyce choroby Scheuermanna wykorzystuje się zdjęcia radiologiczne całego kręgosłupa, odcinków piersiowego i lędźwiowego (w tym test Rissera który pozwala określić wiek szkieletowy kręgosłupa), badanie MRI (rezonans magnetyczny), scyntygrafię kości, testy kliniczne, pomiar goniometryczny ruchomości kręgosłupa oraz testy sprawności układu oddechowego, np. spirometrię. Wcześnie zdiagnozowany zespół Scheuermanna kwalifikuje się do leczenia zachowawczego, które ma zmniejszyć tempo narastania powstającej deformacji, zmniejszyć ból, zapobiegać konsekwencjom pogłębiającej się kifozy. Jak wyglądają leczenie i rehabilitacja w chorobie Scheuermanna? Czy pogłębioną kifozę da się wyleczyć? Niestety jest to przypadłość nieuleczalna, ale przy prawidłowej terapii można z nią sprawnie funkcjonować. W leczeniu zachowawczym choroby Scheuermanna wykonywane są zabiegi leczenia ruchem (kinezyterapeutyczne) w pozycjach odciążających kręgosłup, fizykoterapia (elektrostymulacja, pole magnetyczne, hydroterapia, światłolecznictwo, krioterapia), masaż, gorsetowanie, a także stosowanie krótkoterminowo niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Istotna jest aktywność fizyczna nastawiona na zwiększenie ruchomości kręgosłupa i kształtująca postawę. Późno zdiagnozowana, nieleczona czy pozbawiona prawidłowej rehabilitacji młodzieńcza kifoza piersiowa prowadzi do występowania wczesnych zmian zwyrodnieniowych klatki piersiowej i kręgosłupa. Stosuje się wówczas głównie gorsetowanie, a w przypadkach, gdzie nie następuje żadna poprawa przy leczeniu zachowawczym lub pojawia się gwałtowne pogorszenie stanu zdrowia, zalecana jest operacja. W chorobie Scheuermanna u osoób dorosłych do leczenia operacyjnego kwalifikuje się pacjentów z objawami neurologicznymi. Leczenia operacyjnego nie stosuje się natomiast u pacjentów, u których nie zakończył się proces kostnienia kręgosłupa. Choroba Scheuermanna – ćwiczenia i ich przykłady Kifoza młodzieńcza i jej leczenie to duże wyzwanie dla fizjoterapeuty, który prowadzi terapię zarówno w gabinecie, jak i udziela pełnego instruktażu, według którego młody pacjent może ćwiczyć w domu. Do stosowanych przez specjalistę procedur zaliczamy ćwiczenia: rozciągające mięśnie przykurczone i wzmacniające mięśnie osłabione, które mają przywrócić równowagę mięśniową, izometryczne wykonywane w ortezie czy gorsecie, wzmacniające grzbiet i tułów, mięśnie karku, prostowniki grzbietu, mięśnie brzucha, przywodziciele biodra, rotatory zewnętrzne, antygrawitacyjne, elongacyjne, korygujące postawę, zwiększające zakres ruchu zarówno kręgosłupa jak i stawów obwodowych, oddechowe, basen. Przykłady ćwiczeń: Stajemy plecami do ściany, ręce skrzyżowane na klatce piersiowej, między plecy a ścianę wkładamy piłkę tenisową (z jednej strony kręgosłupa) – wykonując lekkie przysiady, masujemy mięśnie wzdłuż kręgosłupa. Przekładamy piłkę na drugą stronę i powtarzamy czynność. W pozycji stojącej zaplatamy dłonie na karku, łokcie z przodu złączone ze sobą. Napinamy brzuch i wykonujemy wyprost głowy (zgięcie do tyłu) do momentu spojrzenia na sufit. Odcinek lędźwiowy kręgosłupa nie porusza się. Leżenie na brzuchu, ręce wyprostowane nad głową. W dłoniach trzymamy piłkę, na którą naciskamy, trzymając proste łokcie i patrząc w podłogę. Powtarzamy 10 razy. Klęk podparty, kładziemy ręce na ręczniku i przesuwamy je do przodu poza linię barków, robiąc skłon i pozostawiając nogi zgięte w kolanach do 90 st. Siad skrzyżny, plecy wyprostowane, w jednej ręce trzymamy mały przedmiot, przekładamy go za plecami do drugiej ręki, ściągając łopatki i nie pochylając tułowia w przód. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły Guzy, stłuczenia i siniaki – co na nie stosować? Guzy, stłuczenia, siniaki i obrzęki – jakie środki warto mieć pod ręką, aby urazy goiły się szybciej? Podpowiadamy. Makrogole – czym są? Działanie przeczyszczające, zastosowanie, przeciwwskazania Makrogole to dobrze tolerowane i bezpieczne w stosowaniu preparaty, które wykorzystuje się w przypadku zaparć zarówno tych długotrwałych, jak i sporadycznych. Powodują zwiększenie objętości płynów w świetle jelit oraz wywołują działanie przeczyszczające. Czy kobiety w ciąży i dzieci mogą stosować makrogole, jakie są skutki uboczne zażywania tych leków, a także jak długo może być prowadzona terapia z wykorzystaniem PEG? Oparzenie meduzy – co robić? Wakacyjna kąpiel dla niektórych może skończyć się przykrym i dość bolesnym doświadczeniem za sprawą parzących, galaretowatych parasolek, swobodnie pływających w toni wodnej, czyli meduz. Do obrony oraz chwytania pokarmu używają parzydełek, zawierających jad, którego siła działania jest zróżnicowana w zależności od rodzaju meduzy. Po czym można rozpoznać, że oparzyła nas meduza? Dowiedz się, co zrobić po oparzeniu meduzą, zwłaszcza jeśli planujesz zagraniczne wakacje nad wodą. DEET – co to jest, dlaczego odstrasza komary i kleszcze? Bezpieczeństwo sprayu na owady DEET jest repelentem otrzymanym syntetycznie. Działanie tego preparatu polega na zaburzaniu węchu owadów, które nie są w stanie odebrać i zakodować zapachu kwasu mlekowego, będącego składnikiem potu potencjalnego żywiciela. Jak poprawnie stosować DEET, czy dzieci i kobiety w ciąży mogą bezpiecznie z niego korzystać i czy DEET na komary może być szkodliwy dla zdrowia? Zastrzyki z kwasu hialuronowego – czym są iniekcje dostawowe i kiedy należy je stosować? W niechirurgicznym leczeniu artrozy i chorób chrząstki stawowej stosowana jest dostawowa suplementacja kwasu hialuronowego (HA), czyli wiskosuplementacja. Zazwyczaj iniekcje dostawowe dotyczą stawów kolanowego oraz biodrowego. W aptekach oraz przychodniach dostępne są liczne preparaty do wiskosuplementacji kwasem hialuronowym. Produkty te różnią się usieciowaniem oraz masą cząsteczkową HA. Który preparat wybrać, jaka jest różnica między zastrzykami z kwasem hialuronowym a preparatami zawierającymi kolagen? Jak złagodzić ból pleców? Domowe sposoby i leki apteczne Ból pleców może dotyczyć każdego odcinka kręgosłupa, jednak zazwyczaj występuje ból krzyża, który pojawia się w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Zakłada się, że w populacji do 40 roku życia ponad 70% osób cierpiało na ból krzyża, natomiast drugiego najczęściej występującego bólu pleców – w odcinku szyjnym doświadczyła minimum połowa populacji. Jak poradzić sobie z bólem pleców, jakie leki wybrać i które z domowych sposobów mogą uśmierzyć ból? Co na alergię? Skuteczne leki i domowe sposoby na alergię Alergia może dotyczyć niemowlaka, dziecka i osoby dorosłej. Niestety problem ten doskwiera coraz większej ilości osób na całym świecie. Lekceważenie objawów alergii może doprowadzić do groźnych komplikacji, takich jak np. przewlekła obturacyjna choroba płuc. Wsparcie w leczeniu alergii mogą stanowić metody naturalne oraz wypracowanie schematu zachowań ograniczających kontakt z alergenami. Dostępne są również leki i preparaty na alergię, które można kupić w aptece także bez recepty. Stosowane właściwie, czyli konsekwentnie i zgodnie z zaleceniami, mogą pomóc zwalczyć dokuczliwe objawy alergii. Apteczne testy do wykrywania zakażenia Helicobacter pylori z kału i krwi Zakażenie Helicobacter pylori jest często diagnozowaną infekcją przewodu pokarmowego, która jednak w niewielkim procencie przypadków daje objawy, takie jak ból nadbrzusza, nudności czy wymioty. Diagnozę stawia się najczęściej na podstawie wyniku testu ureazowego, dla którego alternatywą od pewnego czasu są domowe testy na obecność zakażenia h. pylori z krwi lub kału. Czy są one wiarygodne, jak je przeprowadzić i jak interpretować ich wynik?

choroba scheuermanna czego nie wolno