Wyświetlenia postu: 83 296 Cieniowanie lakieru jest to technika nanoszenia lakieru na naprawiany element, która ma na celu zmniejszenie do minimum wizualnej różnicy odcienia koloru między nowym, a starym lakierem. Cieniowaniem można też nazwać gubienie przejścia lakieru bezbarwnego naprawianego obszaru przy wykonywaniu zaprawek miejscowych, bądź konieczności zakończenia lakierowania dużych elementów Np. tylnego błotnika na słupku dachu. Opiszę tutaj dwie z w/w metod cieniowania, technikę i materiały do wykonania cieniowania lakierem bazowym solidowym i srebro-perła, oraz cieniowanie lakieru bezbarwnego wraz z sposobem przygotowania powierzchni w obydwu metodach. Cieniowanie lakieru bazowego. Przed wykonaniem naprawy lakierniczej musimy ocenić czy cieniowanie będzie konieczne czy nie. Ta decyzja wpływa na cały proces przygotowania elementów i ma znaczący wpływ na efekt końcowy naszej pracy. Więc kiedy cieniować, a kiedy nie? Proces cieniowania można pominąć w przypadku, gdy lakierujemy cały bok samochodu, bądź Np. tylko maskę. Z reguły nie widać zbytnio różnicy odcienia na powierzchniach poziomych. Lakier musi być naprawdę kiepsko dobrany by trzeba było cieniować jej odcień na przednich błotnikach. Można też pokusić się o pominięcie cieniowania w przypadku napraw mniej widocznych miejsc, jak końcówki błotników przednich, gdy lakierujemy do listwy ozdobnej, albo doły drzwi czy progi, gdzie możemy zakończyć lakierowanie na ewentualnych przetłoczeniach. Jednak z mojej praktyki wynika, że proces cieniowania lakierem bazowym praktycznie występuje w 90% przypadków napraw, szczególnie podczas napraw karoserii samochodów, a samo cieniowanie można podzielić na dwa rodzaje. Cieniowanie na pojedynczym elemencie. Cieniowanie elementów sąsiadujących. Tutaj przykład obydwu przypadków zastosowania cieniowania. Zdjęcia przedstawiają zastosowanie cieniowania odcienia koloru na pojedynczym elemencie. Jak widać uszkodzenie było tylko dolnej części błotnika, reszta elementu była w dobrym stanie. Więc cieniowałem tylko w obrębie naprawianego elementu. W tym przypadku naprawiane były drzwi przednie, a zakres prac obejmował sporą ich powierzchnię, przez co nie ma już absolutnie żadnej szansy na zmieszczenie się z cieniowaniem w obrębie samych drzwi. Więc konieczne było cieniowanie elementów sąsiadujących by zniwelować różnicę odcienia koloru między elementami. Technika cieniowania w obrębie elementu naprawianego: Przy opisie posłużę się zdjęciami, na których pokarzę jak wykonać i przygotować element do cieniowania. Gradacje papierów użyte podczas przygotowania elementu do cieniowania. Najpierw pokrywany bazą miejsce uszkodzone 100% krycia. Następnie cieniujemy bazą, operując pistoletem od zewnątrz w kierunku uszkodzenia, tak by uzyskać płynne przejście. Na koniec lakierujemy cały element lakierem bezbarwnym. Technika cieniowania elementów sąsiadujących: Element przygotowany identycznie jak w przykładzie cieniowania w obrębie jednego elementu. Czyli podkład obrabiany P400 – P800 na mokro. Stary dobry lakier matowany P1500 na mokro. Pierwsza warstwa bazy idzie tylko na miejsce podkładowane. Druga warstwa szerzej wypylona na końcu. Trzecia warstwa jeszcze szerzej wypylona na końcu. Krycie powinno wyglądań tak jak na zdjęciu. Wszystkie warstwy bazy przechodzą przez miejsce podkładowane. Żółte kreski określają granice cieniowania na elementach sąsiadujących. W powyższym opisie przedstawiłem sposób przygotowania i przeprowadzenia cieniowania lakieru, którą z powodzeniem możesz stosować pracując na bazach solidowych (czysty kolor bez dodatków). Jest jednak pewna znacząca różnica w przedstawionych metodach, w przypadku, gdy lakierujemy bazą metaliczną bądź perłową. Tutaj już gra rolę ułożenie cząsteczek srebra i miki. Mają one znaczący wpływ na odcień koloru, pojawienie się tak zwanych chmur, złudzenie szarości przy srebrach, albo efektu flip – flop. Czyli patrząc na samochód z przodu kolor może być ok, ale patrząc z tyłu odcień już będzie inny. Stosuje się wtedy tak zwany blender bądź żywicę do cieniowania. Zwał jak zwał, ale jest to nic innego jak czysta baza (żywica) bez dodatku pigmentów. Dodatkowe info. o lakierze bazowym znajdziesz tutaj: Co to jest lakier bazowy, jak lakierować bazą. Zastosowanie blendera ma na celu lepsze ułożenie się cząsteczek srebra i miki w obszarze cieniowania. Ważną też rolę pełni tutaj zastosowany rozpuszczalnik. O ile w przypadku baz solidowych można użyć rozpuszczalnika akrylowego, to już przy bazach metalicznych i perłowych należy stosować dedykowany rozpuszczalnik bazowy. Który dzięki swoim właściwościom zapewnia lepsze ułożenie cząsteczek srebra i miki na powierzchni. Cieniowanie lakierów bazowych metalicznych i perłowych: Najprostszym sposobem będzie przedstawić cały proces za pomocą slajdów krok po kroku. Posłużę się znowu przykładem Audi. Na zdjęciach przedstawię kolejne kroki wykonania cieniowania z użyciem blendera. Do wykonania cieniowania z blenderem musimy mieć dwa pistolety. 1 z bazą, 2 z blenderem (żywicą do cieniowania) Najpierw aplikujemy blender tak jak na rysunku, następnie pierwszą warstwę bazy. Podczas aplikacji pierwszej warstwy bazy tylko minimalnie napylaj na elementy sąsiadujące. Ważne jest by rozpocząć aplikacje bazy zaraz po aplikacji blendera. W drugiej warstwie aplikuj blender trochę dalej, bazę aplikuj na miejsce naprawiane, oraz już wyraźnie wchodź na elementy sąsiadujące, wpylając bazę na końcu strefy cieniowania. Trzecia warstwa podobnie… blender jeszcze dalej, baza wypylona jeszcze szerzej tak jak na zdjęciu. Zaznaczyłem też stopień krycia bazy jaki powinien powstać w poszczególnych warstwach. Cieniowanie lakierem bezbarwnym: Może się przydarzyć potrzeba naprawy miejscowej elementu, czyli pospolicie mówiąc zaprawka. Np. uszkodzony zderzak z jednej strony. Można wtedy wykonać cieniowanie lakieru bazowego i bezbarwnego, by nie lakierować całego zderzaka. Technikę tą stosuje się również w przypadku, gdy lakierowany jest Np. cały tylni błotnik, który łączy się z dachem i nie ma możliwości odcięcia nowej powłoki. Cieniujemy wtedy odcień lakieru bazowego na słupku oraz nieco wyżej lakier bezbarwny. Wiec jak cieniować lakier bezbarwny? Najprościej zakończyć lakierowanie obszaru nie dolewając lakieru w momencie przejścia. Później to miejsce przeszlifować P2000 następnie P2500 i polerować. Można też wspierać się rozpuszczalnikiem do cieniowania, który ma za zadanie zniwelować miejsce przejścia z nowego do starego lakieru wtapiając miejsce łączenia. Przy odpowiedniej wprawie praktycznie nie widać miejsca przejścia bez polerowania. Po wykonaniu dodatkowej polerki nie widać miejsca przejścia. Miejsce cieniowania lakieru bezbarwnego należy przygotować matując je wodnym papierem P2000. Podczas aplikacji lakieru nie można wyjść lakierem poza obszar matowany. Czysty rozpuszczalnik do cieniowania aplikuje się na miejsce graniczne nowego lakieru w jednej cienkiej warstwie, albo dodaje się go około 30% do lakieru bezbarwnego. Większa ilość warstw rozpuszczalnika do cieniowania nosi bardzo wysokie ryzyko zacieku. Więc operację należy wykonać z wyczuciem i zachowaniem odpowiednich warunków aplikacji (temperatura – grubość warstwy). Uszkodzony zderzak z jednej strony. Reszta zderzaka jest w bdb stanie. W takiej sytuacji można wykonać cieniowanie lakierem bazowym, oraz cieniowanie lakieru bezbarwnego w celu zniwelowania różnicy odcienia koloru i przejścia nowego do starego lakieru. Gradacje papierów do przygotowania elementu. Sposób aplikacji lakieru bazowego, oraz lakieru bezbarwnego podczas cieniowania (zaprawki) Zdjęcie przedstawia miejsce aplikacji rozpuszczalnika do cieniowania lakieru bezbarwnego. Rozpuszczalnik do cieniowania aplikuj w jednej cienkiej warstwie około 15 min. po położeniu ostatniej warstwy lakieru bezbarwnego. Jeśli lakierujesz lakierem bazowym solidowym, możesz darować sobie blender. Miejsce gdzie był aplikowany rozpuszczalnik do cieniowania po wyschnięciu matujesz P2500 i polerujesz w razie potrzeby. Podsumowując…Technika cieniowania to nieodzowny element większości napraw lakierniczych elementów karoserii samochodu i nie tylko. Do wykonania cieniowania nie potrzebny jest żaden dodatkowy sprzęt, wystarczy odpowiednia chemia oraz pewna wprawa. Warto tez wspomnieć, że dla perfekcyjnego wykonania naprawy, warto również wykonać natryski próbne w celu sprawdzenia stopnia krycia lakieru bazowego, oraz ilość warstw (przejść) koniecznych do uzyskania najbardziej zbliżonego odcienia koloru do oryginalnego lakieru. Po opanowaniu technik cieniowania zyskamy czas i pieniądze, a przede wszystkim osiągniemy pożądany efekt końcowy. Pisząc o oszczędności mam na myśli wykonanie zaprawek, zamiast lakierować cały element… Uważam też, że lakierowanie na tak zwaną krechę, to żadne rozwiązanie. Pewnie nie raz widziałeś takie pojedyncze odróżniające się odcieniem elementy na samochodach. Auto wygląda szpetnie, a przy okazji traci na wartości. Każdy kto takie coś widzi zaraz wysuwa wnioski i opinię, że auto jest po przejściach, a przy tym naprawiane było przez partacza. I co gorsza widać to na całkiem nowych, mogących świetnie wyglądać samochodach. A wystarczyło zmatować sąsiednie elementy i zgubić tą różnice odcienia… Zatem zachęcam wszystkich by opanowali i stosowali cieniowanie lakieru. Osobiście nie daje się namówić na takie „tanie” lakierowanie na krechę. Niby tak chce właściciel, ale wiem z autopsji, że jak efekt końcowy wyjdzie słaby i będzie faktycznie widać tą różnice koloru. Właściciel samochodu nie powie znajomym, że tak chciał. On powie, że tak mu zrobiłeś! Więc reputacja na której tak wszystkim zależy, dostanie solidnego kopa w tyłek.
Tematy o zrobić zaprawkę, Wiosenne zaprawki lakiernicze (problem), Miękki lakier na zaprawce, Niebieski nalot po zaprawce. -, Rysy po magnesówce, Malowanie ramy motocykla (jaki spray), mikrofala strzela, kuchenka mikrofalowa awaria - błysk
Odpryski, powstałe na skutek uderzeń kamieni szpecą karoserię aut. Poniżej opis jak samodzielnie pozbyć się różnego rodzaju drobnych uszkodzeń powłoki lakierniczej naszego auta. Właściciele nowych samochodów często załamują ręce na widok powstałych po kilku miesiącach użytkowania pojazdu odprysków. Elementy najbardziej narażone na uszkodzenia to: przedni zderzak, pokrywa silnika oraz lusterka wsteczne. Zdarzają się również odpryski na dachu. Zobacz galerię: Muscle Cary wczoraj i dziś O ile na przednią maskę możemy kupić osłonę, reszty nie jesteśmy w stanie uchronić od uszkodzeń. Jednak drobne odpryski lakieru na karoserii można usunąć samemu, potrzeba do tego jedynie zdecydowania i pewnej ręki. Zobacz też: Karoseria i kosmetyka samochodowa - porady Całą operację zaczynamy od poprawnego dobrania lakieru. Najwygodniej udać się do ASO i dobrać lakier po kodzie, który mamy w swoim aucie. Zazwyczaj są to gotowe lakiery w zestawie, bezbarwny plus właściwy kolor. Na małe zaprawki będziemy wykorzystywać tylko lakier właściwy. Jeżeli nasze ASO nie oferuje lakieru do zaprawek, musimy się udać do lakiernika. Polecamy: Samochód w firmie - zmiany od 1 kwietnia 2014 Dobranie odpowiedniego lakieru jest podstawą dobrej naprawy Zobacz też: Jak polerować karoserię auta? Pierwszym krokiem jest dokładnie umycie samochodu przy użyciu szamponu i gąbki. Myjnie bezdotykowe odpadają, gdyż nie usuną dobrze zabrudzeń. Po dokładnym umyciu przystępujemy do osuszenia powierzchni, przez co będziemy lepiej widzieć miejsca, w których są ubytki lakieru. Jeżeli zlokalizowaliśmy uszkodzone miejsca, przystępujemy do odtłuszczenia ich za pomocą benzyny ekstrakcyjnej lub preparatu do odtłuszczania powierzchni lakierowanych. Kiedy mamy przygotowaną powierzchnię, uzupełniamy powłokę lakierniczą za pomocą wykałaczki. Moczymy jej koniec w lakierze i uzupełniamy odprysk, jest to metoda skuteczniejsza od malowania pędzelkiem. Zobacz również: Pęknięty zderzak. Jak go naprawić? Gdy lakier wyschnie, możemy wykonać polerkę za pomocą pasty lekkościernej, jednak lepszy efekt zapewni nam polerowanie mechaniczne. Rezultat jednak będzie tylko zadowalający, wszelkie ślady zaprawek będą widoczne z bliskiej odległości. Chcesz dowiedzieć się więcej, sprawdź » Kodeks kierowcy. Zmiany 2022. Mandaty. Punkty karne. Znaki drogowe
Jeśli nie czujesz się na siłach i nie umiesz czegoś zrobić przy samochodzie, nie rób. Ale wiedz, że wiele czynności i napraw nie wymaga praktycznie żadnej specjalistycznej wiedzy, umiejętności czy skomplikowanych narzędzi. Samodzielny serwis auta daje za to sporą satysfakcję i wymierne oszczędności. Sprawdź, co możesz zrobić własnymi rękami.
Poradnik dodany przez: Auto Świat 297721 Czy z niewielkim zadrapaniem lakieru na samochodzie trzeba jechać do lakiernika i wydawać duże sumy na naprawę? Pokazujemy jak samodzielnie poradzić sobie z niewielkimi rysami na karoserii auta. Do poradnika Jak zrobić zaprawkę na karoserii? przypisano następujące tagi: auto lakier zaprawka samochód karoseria dbać Skomentuj poradnik Poradnik Jak zrobić zaprawkę na karoserii? skomentowało 10 osób. Pozostało 1500 znaków Komentarze Ładuję komentarze...
Można to zrobić używając specjalnej szczoteczki, papieru ściernego lub ostrego szpikulca. W przypadku papieru ściernego najlepiej jest zastosować gradację 100 (przy pracy na sucho) lub 240 (przy pracy na mokro). Bardzo istotne jest dokładne wyczyszczenie powierzchni z rdzy i brudu bez powiększania ubytku. Po oczyszczeniu powierzchni
Wyświetlenia postu: 80 574 No właśnie jak szpachlować by było dobrze no i by nie siadało? To pytanie nasuwa się chyba każdemu kto podjął się naprawy lakierniczej swojego samochodu. Więc zanim zacznę opisywać jak to powinno wyglądać w praktyce szpachlowanie samochodu rozjaśnię może co to w ogóle jest szpachlówka i jakie wady lakiernicze mogą się pojawić w wyniku nieprawidłowego jej stosowania. Szpachlówki to mieszanina żywić poliestrowych i wypełniaczy. Żywica poliestrowa stanowi część około 20-30% jej objętości reszta to wypełniacz mineralny. Dobór żywic użytych do produkcji danej szpachlówki wpływa bezpośrednio na jej jakość, przyczepność do podłoża i elastyczność. Wypełniacze mają różną wielkość i tak przy szpachlówkach wypełniających mają one wielkość około 50-60μm, przy wykończeniowych 20-30μm. Do szpachlówek specjalnych dodawane są różne dodatki, które poprawiają ich właściwości zależnie od potrzeb. np. opiłki aluminium wypływają na lepszą przewodność cieplną jest wtedy idealna przy szpachlowaniu miejsc gdzie następuje częsta zmiana temperatur (komory silnika, maski) Z dodatkiem włókna szklanego które ją wzmacnia i zmniejsza skurcz. Jest niezastąpiona przy szpachlowaniu miejsc spawanych oraz przy konieczności nakładania grubej warstwy. Dodatki zwiększające przyczepność do stali ocynkowanej. Odpowiednie żywice użyte w szpachlówkach do tworzyw sztucznych zapewniają ich elastyczność i przyczepność. Idealne przy naprawie zderzaków i innych elastycznych elementów z tworzyw sztucznych. Typowe szpachlówki można podzielić na twarde i miękkie. Tutaj przed zakupem trzeba się zastanowić jaką szpachlówkę wybrać. Ręczna obróbka twardej jak kamień szpachlówki może nieźle przedłużyć czas naprawy, ale i dać w kość. Większość woli więc szpachlówki miękkie które łatwo i szybko się obrabia. Mają one jednak większą tendencję do skurczu (siadania). Skórcz (siadanie) szpachlówki? Już kilkukrotnie padło to określenie więc warto wyjaśnić co jest przyczyną tego zjawiska. Jak już wspomniałem 20-30% składu szpachlówki to żywica poliestrowa, która ma tendencję do znacznego zmniejszania swojej objętości w trakcie utwardzania. Jest to około 7-8% swojej objętości! Im więcej żywicy tym większy skurcz, dzięki dodanym wypełniaczom skurcz typowej szpachlówki to około 2-3% swojej objętości. Są szpachlówki które mają skurcz około 1% są to wspomniane wcześniej szpachlówki z włóknem szklanym oraz szpachlówki o mniejszej zawartości żywicy z dodatkiem specjalnych wypełniaczy. Mają przeważnie nazwę handlową EASY SAND. Jak radzić sobie ze skurczem (siadaniem) szpachlówki? Utwardzanie się szpachli to proces chemiczny, który przebiega bardzo intensywnie przez pierwsze 20-30 minut, a kończy się dopiero po 2-3 dniach. Przez ten cały czas zjawisko skurczu nadal trwa do zakończenia procesów chemicznych. Teraz zobacz… Kładziesz szpachlówkę, czekasz 20-30 minut i zaczynasz ją obrabiać. Wypracowujesz kształt przez około 1-2h zależnie od złożoności kształtu, przygotowujesz element, podładujesz i lakierujesz. Za kilka dni widać łatę pod lakierem dokładnie takiego samego kształtu jak była szpachlówka! Przykład siadania szpachlówki pod warstwą podkładu akrylowego. Więc co zrobić by uniknąć tej wady lakierniczej? Jak już wiadomo szpachla się kurczy więc logiczne jest, że im grubsza jej warstwa tym bardziej się skurczy 🙂 Więc jeśli musimy nałożyć jej grubszą warstwę najpierw połóż szpachlówkę z dodatkiem włókna szklanego FIBER MICRO. Bo jak już wspomniałem ma ona skurcz około 1% więc znacznie mniej niż zwykła szpachlówka. Następna rzecz jaka może nam pomóc to temperatura. Utwardzanie się szpachlówki to proces chemiczny na który bardzo duży wpływ ma temperatura. Podgrzewając szpachlę znacznie przyspieszamy proces utwardzania i skurczu zarazem. W profesjonalnych warsztatach robi się to promiennikiem IR w naszym garażu raczej takiego sprzętu nie znajdziemy więc można się podratować opalarką czy choćby zwykłą suszarką do włosów. Ja osobiście bardziej wolę tą suszarkę bo opalarka ma znacznie za wysoką temperaturę i przy nie uważnym jej użyciu można sobie biedy narobić. Szpachlę można podgrzać do temperatury max 60*C, więc suszarka w zupełności wystarczy. Podgrzewamy miejsce szpachlowane przez 15-20 minut. Czekamy aż szpachla ostygnie i robimy ostatni delikatny szlif P320 krawędzi szpachlowanej łaty. Na płaskich powierzchniach można użyć długiego klocka przelecieć całość. Następny bardzo istotny czynnik zmniejszający efekt siadania (skurczu) szpachli to ilość utwardzacza. Zbyt mała jego ilość potęguje ten efekt więc trzeba go dać wedle zaleceń producenta, czyli 2-3% wagowo. Szerzej w temacie ilości utwardzacza napiszę za chwile… Dobrze też jeśli podczas całego procesu przygotowania elementu do lakierowania nie będziemy się spieszyć. I damy szpachlówce pokrytej podkładem akrylowym dość czasu by wszystkie procesy chemiczne się zakończyły czyli 2-3 dni i dopiero po tym czasie przejdziemy do szlifu podkładu akrylowego. Jeśli tego czasu jednak nie mamy warto taki zapodkładowany element ponownie wygrzać przez 15-20 minut i po jego ostygnięciu przejść do szlifu podkładu pod lakier. Tylko nie zostawiaj gołej szpachlówki na elemencie przez kilka dni! Szpachla chłonie wilgoć jak gąbka i powoli ją oddaje więc nawet jej wygrzanie nie wiele pomaga. Często widać jak auta z gołą szpachlą jeżdżą po drogach, najgorszy błąd! I pewna korozja po krótkim czasie… Jaki wpływ ma ilość utwardzacza dodana do szpachlówki? Zalecana ilość utwardzacza to 2-3% wagowo, dodanie jej mniej czy więcej jest tak samo błędem. Jeśli już zużyłeś kilka puszek szpachlówki… Czy został Tobie utwardzacz, czy go zabrakło? No właśnie przeważnie zostaje trochę utwardzacza… Za mała ilość utwardzacza wydłuża czas utwardzania się szpachlówki, zwiększa jej lepkość co przejawia się zapychaniem papieru i utrudnia obróbkę oraz potęguje zjawisko skurczu. Jeśli ilość utwardzacza jest wyjątkowo mała >1% przyczynia się do wady lakierniczej w postaci żółtych przebarwień na lakierze, które widać po kilku miesiącach. Szczególnie widać je na jasnych lakierach. Zbyt duża ilość utwardzacza znacznie skraca życie szpachlówki, a w skrajnych przypadkach uniemożliwia jej aplikację. Utwardzacz to nadtlenek benzoilu, który jest wyjątkowo agresywny i potrafi przebić się poprzez podkład i zareagować z pigmentami w lakierze bazowym. Przejawia się to plamami szczególnie widocznymi na niebieskich, czerwonych i zielonych lakierach. Z dwojga złego lepiej jednak dać więcej utwardzacza niż mniej. Szpachlówka ma większą tolerancję na nadwyżkę niż jego za małą ilość, no i wady lakiernicze są mniej prawdopodobne. Dobrą praktyką jest szpachlowane miejsce pokryć warstwą szpachlówki natryskowej, skutecznie zabezpiecza ona przed w/w wadami lakierniczymi, a w szczególności powstawania przebarwień na lakierze. Jak grube warstwy szpachlówki można nakładać? Z punktu widzenia jak najlepszej jakości wykonanej naprawy dobrze by było jakby ta warstwa nie przekraczała 1mm. Producenci szpachlówki określają maksymalną grubość warstwy w przedziale 3-5mm. Ale z praktyki wiadomo, że jest tej szpachli na niektórych autach więcej. Szczególnie na autach sprowadzanych 10-15 lat temu kiedy zamienne elementy blacharskie były trudno dostępne. Takie powypadkowe auto było rzeźbione ze szpachli 🙂 W teraźniejszych czasach takie rzeźby są nie opłacalne. Jest dużo zamienników i łatwy dostęp do elementów karoserii, które się zwyczajnie wymienia i szpachluje ewentualne miejsca spawane i drobne niedoskonałości. Na dzień dzisiejszy modne są ćwiartki więc przed zakupem samochodu używanego lepiej sprawdzić słupki, podłogę, progi i tam szukać szpachli. Jak nakładać gruba warstwę szpachlówki? Jeśli faktycznie jest konieczność nałożenie grubszej warstwy trzeba to robić cienkimi warstwami. Nie można nakładać od razu grubo. Nakładaj wtedy szpachlówkę bez jej szlifowania między warstwami. Jak to wygląda? Kładziesz warstwę około 2-3mm. Przygotowujesz kolejną porcję świeżej szpachli. Kładziesz ją na poprzednią po upływie 7-10min również około 2-3mm Powtarzasz czynność do uzyskania odpowiedniej grubości powłoki. Czekasz na utwardzenie około 20-30 min i zaczynasz obróbkę. Tak jak wspomniałem już wcześniej ze względu na tendencję zwykłej szpachlówki do siadania warto na pierwsze grubsze warstwy użyć szpachli z dodatkiem włókna szklanego… Opisana metoda jest tak zwaną metodą mokrej aplikacji szpachli. Dzięki tej technice zmniejszamy ryzyko pojawienia się rys po szlifie międzywarstwowym grubymi gradacjami na powłoce lakieru. Te rysy też są skutkiem siadania szpachlówki i poszczególnych warstw materiałów lakierniczych po sam bezbarwny włącznie. Niezłe jaja co? Tu potwierdza się moja często powtarzana zasada. Efekt końcowy wypracowujesz sobie podczas obróbki i przygotowania elementu do lakierowania. Użycie złych gradacji papierów, użycie złych proporcji utwardzacza, zła technika aplikacji zemści się na samym końcu. A co gorsze wady w postaci odcięć łat, rys na lakierze, przebarwienia, pojawią się dopiero po kilku dniach albo tygodniach. Jak przygotować szpachlę do aplikacji? Niby proste, ale jest kilka istotnych spraw. Jakie są proporcje i jak bardzo ważne jest ich przestrzeganie już wiemy. Do idealnego zachowania proporcji przydała by się dokładna waga, niestety mało kto taką precyzyjną wagę posiada więc zostaje tylko praktyka niestety. Z czasem da się już wyczuć ile dać tego utwardzacza na podstawie zachowania się szpachlówki podczas obróbki i czasu jej utwardzania. Jeśli szpachlówka w temperaturze około 20*C po 20 minutach podczas wstępnej obróbki P80 zapycha papier oznacza za małą ilość utwardzacza. Jeśli zaś po 2 minutach od połączenia składników twardnieje już na szpachelce i nie daje się jej swobodnie aplikować oznacza zbyt dużą jego ilość. Dobrze przygotowana porcja szpachlówki powinna być plastyczna około 4-5 minut po jej połączeniu z utwardzaczem. Samo mieszanie szpachli z utwardzaczem nie powinno też trwać zbyt długo. Czas 30-60 sekund zależnie od wielkości porcji przy odrobinie wprawy powinien wystarczyć na dokładne wymieszanie składników. Ja małe i średnie porcje szpachli mieszam dwoma szpachelkami w rękach. Sama technika mieszania też jest istotna. Nie należy robić tego zbyt intensywnie by nie napowietrzać szpachli. Taka nadmuchana powietrzem szpachlówka pozostawia później dziurki w szlifowanej warstwie i przy ostatniej warstwie trzeba je później wypełnić szpachlą wykończeniową. Nie łudź się że podkład to wypełni – zapomnij… 😉 Extra siądzie powłoka w tym miejscu i powstanie dołek na lakierze. Czy szpachlę można kłaść na goły metal? W zasadzie czemu mnie, szpachla ma bardzo dobrą przyczepność do metalu. Przyczepność ta oparta jest o dwa zjawiska. Połączenie chemiczne dzięki użytym do jej produkcji żywicom i dodatkom oraz mechaniczna przez kotwiczenie się cząsteczek na zmatowanej powierzchni stali. Ale jest jedno ale! Szpachla nie ma żadnych właściwości antykorozyjnych i do tego ma tendencję do absorpcji wody w sobie. Więc o ile położona na gołą blachę szpachla w miejscach pozbawionych jakiejkolwiek korozji w miejscach nie narażonych na trudne warunki eksploatacji jest dopuszczalna. To już w miejscach naprawianych gdzie była usuwana korozja oraz miejscach narażonych na trudne warunki (błotniki, progi, doły drzwi) trzeba już powierzchnię blachy zabezpieczyć antykorozyjnie. Najlepiej takie miejsce przed szpachlowaniem zagruntować podkładem epoksydowym. Dlaczego pod szpachel podkład epoksydowy? Podkład epoksydowy jest jednym z najlepszych gruntów antykorozyjnych oraz posiada zdolność chemicznego łączenia się z poliestrami, czyli tą naszą szpachlówką. Fakt że jego aktywność chemiczna utrzymuje się do 12h od aplikacji, po tym czasie trzeba już nadać przyczepność przez jego matowanie. Jako uzupełnienie tematu proponuje artykuł: Jak skutecznie zabezpieczyć przed korozją naprawiany element. Jakie gradacje papieru użyć przy szpachlowaniu? Przed aplikacją szpachlówki: Powierzchnię stalową szlifuj P100 – P150 ręcznie lub P80 – P100 szlifierką oscylacyjna. Stare powłoki lakiernicze i podkłady antykorozyjne P240 – P280 ręcznie lub P180 – P240 szlifierką oscylacyjną. Obróbka szpachlówki po utwardzeniu: Szlif P80 – P120 zgrubnie. Szlif P150 nadanie kształtu – obróbka właściwa. Szlif P240 Szlif wykończeniowy Podane gradacje tyczą się zwykłej szpachlówki wypełniającej przy szpachlach wykończeniowych gradacje już idą w górę i przeważnie są to już: P180 – P240 wstępnie, P240 – P320 wykończeniowo. Oczywiście cały proces przygotowania i obróbki szpachli robimy papierami na sucho. Nie szlifuj nigdy szpachli papierami wodnymi na mokro! Jak czyścić szpachelki? Wyobraź cobie, że mam jeden komplet szpachelek stalowych które używam już bardzo długo i nic złego się z nimi nie dzieje. Zawdzięczam to w sumie prostej metodzie czyszczenia tych szpachelek. Wystarczy je zwyczajnie umyć zaraz po aplikacji szpachlówki rozpuszczalnikiem NITRO. Zobacz krótki film na końcu artykułu. No to wyszedł mi niemal że referat o szpachlówkach i podstawach ich użycia. Nie wyczerpuje to tematu bo nadal pozostaje problem wyboru samej szpachlówki (marka, rodzaj, twarda, czy miękka) Jak obrabiać tą szpachlę by uzyskać w miarę sprawnie żądany kształt i idealną powierzchnię. Myślę że to będą dobre tematy na kolejne artykuły i być może filmy. Na koniec dodam jeszcze taką małą, ale bardzo dobrą radę. Po jakimś większym szpachlowaniu, a szczególnie grubszych warstwach szpachli na koniec połóż warstwę szpachlówki natryskowej. Zabezpieczy ona przed w/w wadami powłoki i dodatkowo dopieści powierzchnię nad jaką pracowałeś. Poczytaj dodatkowo artykuł: Stosowanie szpachli natryskowej. Na deser krótki film z procesu szpachlowania i mycia narzędzi. Pozdrawiam.
Witam, na tym filmie pokaże wam jak zrobić zaprawke lakieru tak żeby co jakiś czas nie trzeba było poprawiać czy też żeby nie wychodziła rdza.
3 stycznia 2022 Ubytki lakiernicze często pojawiają się na samochodach. Niekiedy są one efektem kolizji drogowej. Tego typu zjawiska pojawiają się również po wielu latach użytkowania. Jeżeli ktoś nie zadba o to w odpowiednim czasie będzie musiał pomyśleć o lakierowaniu całej powierzchni samochodu. Chyba, że wcześniej wykorzysta on zaprawki lakiernicze. Czym one są i w jakim celu się je stosuje? Oto odpowiedź na to pytanie. Lakier samochodowy Zaprawki lakiernicze to nic innego, jak lakier samochodowy, który oferowany jest w małej tubce. Całość wyposażona jest w specjalny pędzelek, dzięki czemu nikt nie będzie miał problemu z nakładaniem. Tego typu elementy można zakupić w specjalnie dedykowanych do tego sklepach. Dzięki swojej konstrukcji, zaprawki można samodzielnie nakładać na powierzchnię nadwozia. Im wcześniej to nastąpi, tym z korzyścią dla samochodu. Tym szybciej będzie można zapobiec temu, aby na powierzchni pojawiła się większa dziura. Nie można jednak zapomnieć o tym, że zaprawki pomocne są przy niewielkich uszkodzeniach powłoki lakieru. Przy większych – konieczna będzie wizyta u lakiernika. Jak stosować zaprawki lakiernicze? Uwaga! Zawsze należy w odpowiedni sposób przygotować miejsce, gdzie zaprawka będzie nakładana. W pierwszej kolejności powierzchnia musi zostać dokładnie oczyszczona. W przypadku pojawienia się początkowych śladów rdzy, konieczne będzie zastosowanie środka wiążącego. W następnym kroku dedykowaną powierzchnię należy wygładzić przy pomocy papieru ściernego. Kolejno powinno być wykonane odtłuszczenie lakierowanego fragmentu za pomocą benzyny ekstrakcyjnej oraz zmatowienie jego okolic. Lakierowana powierzchnia powinna zostać potraktowana pastą polerską, dzięki czemu nie dojdzie do występowania nierówności. Dzięki temu nie trzeba będzie przejmować się ubytkami w powierzchni lakierowanej. Nawigacja wpisu
Nie jest tajemnicą, że ta forma polerowania jest najbardziej wyczerpująca i czasochłonna ze wszystkich dostępnych. Posiada jednak pozytywne strony, jak najniższy koszt oraz satysfakcja. Tak, satysfakcja! Wykonanie samodzielnie takiego zabiegu wzbudzi radość u każdego fana motoryzacji. Warto więc poświęcić na to wolny dzień.
Domowy sposób na kuny w samochodzie może nie działać. Kierowcy w pierwszej chwili próbują zwykle domowych sposobów na pozbycie się kuny. Używają np. intensywnie pachnących przedmiotów, takich jak mocne detergenty. Inną popularną metodą jest wkładanie do wnętrza pojazdu worków z psią lub kocią sierścią.
. wyun1jfng9.pages.dev/603wyun1jfng9.pages.dev/1wyun1jfng9.pages.dev/147wyun1jfng9.pages.dev/888wyun1jfng9.pages.dev/118wyun1jfng9.pages.dev/204wyun1jfng9.pages.dev/262wyun1jfng9.pages.dev/354wyun1jfng9.pages.dev/987wyun1jfng9.pages.dev/552wyun1jfng9.pages.dev/757wyun1jfng9.pages.dev/289wyun1jfng9.pages.dev/707wyun1jfng9.pages.dev/536wyun1jfng9.pages.dev/577
jak zrobić zaprawki na samochodzie
