LECZENIE OPERACYJNE Przygotowanie do zabiegu operacyjnego Bezpośrednio przed operacją pacjentowi nie wolno jeść min. 6 godzin i pić min 4 godziny. Po zakwalifikowaniu przez laryngologa do leczenia operacyjnego pacjent badany jest przez anestezjologa celem kwalifikacji do znieczulenia ogólnego – wykonywane są następujące badania: morfologia krwi, grupa krwi, elektrolity, antygen HBS, ocena krzepliwości krwi (INR, APTT), EKG oraz inne w razie konieczności. Konsultacja anestezjologiczna odbywa się w tygodniu poprzedzającym zabieg operacyjny. W trakcie badania lekarz anestezjolog wyjaśni wszystkie Państwa wątpliwości i pytania dotyczące znieczulenia oraz okresu bezpośrednio po operacji. Mając na celu najwyższe standardy bezpieczeństwa naszych pacjentów przed zabiegiem w znieczuleniu ogólnym zalecamy wykonanie szczepienia przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu dwóch (WZW typ B). Po podaniu 2 dawek szczepionki można planować zabieg operacyjny. Minimum 10 dni przed zabiegiem operacyjnym istnieje bezwzględna konieczność zaprzestania zażywania leków przeciw krzepliwych np. polopiryna, acard aspiryna. Leki te mogą niebezpiecznie zwiększyć ryzyko krwawienia w okresie około i pooperacyjnym. Nie należy także spożywać preparatów zawierających zeń-szeń oraz czosnek z powodu zaburzeń układu krzepnięcia krwi. Uwaga dla kobiet: bezpośredni przed okresem menstruacji jak i w trakcie nie należy wykonywać zabiegów operacyjnych ze względu na zwiększoną możliwość krwawienia – proszę o tym pamiętać przy ustalaniu terminu zabiegu operacyjnego. Operacja Dzień przed operacją: • Normalne posiłki (kolacja lekka nie później niż o • Zażyć leki stosowane przewlekle Dzień operacji: • Należy pozostać na czczo (bez jedzenia i picia) • Zażyć wcześnie rano leki stosowane przewlekle (popić niewielką ilością wody) • W przypadku, gdy pora zabiegu jest wyznaczona na godziny popołudniowe najpóźniej 6 godzin przed operacją zjeść lekkostrawny posiłek i wypić maksymalnie 1 szklankę niegazowanej wody mineralnej. Na oddział należy przynieść ze sobą wyniki badań laboratoryjnych, aktualny wynik badania tomografii komputerowej nosa i zatok przynosowych (zalecane jest dostarczenie badania TK na kliszy), odzież nocną i przybory toaletowe. Zabieg jest wykonywany w znieczuleniu ogólnym (w pełnej narkozie). Podczas pobytu na oddziale zapewniona jest opieka personelu medycznego. Pacjenci wypisywani są do domu następnego dnia po zabiegu po usunięciu opatrunków nosowych. Przed opuszczeniem placówki medycznej należy upewnić się czy pacjentowi został wyznaczony termin kontroli pooperacyjnej, oraz czy poinformowano pacjenta o sposobie postępowania w okresie pooperacyjnym tzn. płukanie jam nosa, przyjmowanie zleconych leków. Pacjent powinien mieć zapewniony transport do domu pod opieką innej osoby. Po zakończonej operacji, co najmniej przez 24 godziny nie należy prowadzić pojazdów mechanicznych (przedłużone działanie środków znieczulających).
5. Rzeczy osobiste. Do szpitala zabieramy ze sobą dowód osobisty lub paszport, kapcie, szczoteczkę do zębów i pastę, krem, dezodorant, ręczniki, szlafrok oraz piżamę lub koszulę nocną. Przydatna będzie także ładowarka do telefonu komórkowego oraz woda mineralna. Prywatna lecznica certus oferuje szeroki pakiet usług medycznych.
Przed każdym zabiegiem chirurgicznym należy zabezpieczyć pacjenta przed możliwymi zakażeniami operacyjnymi. Takie szczepienia są zalecane, ale nie obowiązkowe, dlatego warto samemu zwrócić na to uwagę i zapytać, czy w danym ośrodku zdrowia oferowane są także odpowiednie szczepionki. Oczywiście, należy skonsultować się także z lekarzem prowadzącym i, być może, przeprowadzić odpowiednie badania, czy szczepienie na żółtaczkę czy inną poważną chorobę jest konieczne. spis treści 1. Szczepienie na żółtaczkę Szczepienie przeciwtężcowe 1. Szczepienie na żółtaczkę Żółtaczka WZW B to inaczej żółtaczka wszczepienna - nazywa się tak ze względu na to, że częstą drogą zakażenia są operacje, niewysterylizowane narzędzia chirurgiczne i strzykawki. Jednorazowe szczepienie na wirusowe zapalenie wątroby typu B nie wystarczy, aby osiągnąć pełną skuteczność szczepionki. Szczepi się trzy razy: pierwsze dwa razy w odstępie co najmniej miesiąca, a trzeci raz co najmniej po 5 miesiącach od drugiej dawki szczepionki. Przed operacjami stosuje się także skrócone szczepienie dwuetapowe. Takie trzyetapowe szczepienia przed operacją nie zawsze są konieczne. Jeśli osoba była już szczepiona na żółtaczkę, bada się poziom przeciwciał anty-HBs. Jeśli wynik badania jest dodatni, ale niezbyt wysoki, przeprowadza się szczepienie przypominające, składające się najczęściej z jednej dawki szczepionki. W przypadku wyniku ujemnego, szczepienie musi być powtórzone w całości. Szczepienie przeciw WZW B jest zalecane także, kiedy nie planujemy żadnych operacji. Do zakażenia żółtaczką typu B może dojść przez współżycie, podczas każdego zabiegu, także stomatologicznego, a nawet u fryzjera. Szczepienie jest obowiązkowe u: Zobacz film: "Szczepienia zapobiegające WZW B" osób szczególnie narażonych na zakażenie, na przykład u osób, które wykonują zawód medyczny, uczniów szkół medycznych (średnich i policealnych) oraz studentów Akademii Medycznych – szczepienia przeprowadza się w ciągu pierwszego roku akademickiego lub szkolnego, osób, które mają bliski kontakt z chorymi na WZW typu B, nosicieli HBV, osób, które są zakażone wirusem HIV, osób przygotowywanych do zabiegów w krążeniu pozaustrojowym, osób z chronicznymi stanami uszkodzenia nerek, w szczególności u osób dializowanych i tych z przewlekłym uszkodzeniem wątroby spowodowanym infekcją wirusową, chorobami autoimmunologicznymi, nadmiernym spożyciem alkoholu lub zaburzeniami metabolicznymi, dzieci z nabytym lub wrodzonym defektem odporności. 2. Szczepienie przeciwtężcowe Szczepienie przeciw tężcowi wykonuje się u osób, które zraniły się, a od ich ostatniego szczepienia przeciwtężcowego minęło do 5 lat. W przypadku, jeśli od ostatniego szczepienia przeciwtężcowego minęło 10 lat, wykonuje się jedno szczepienie przypominające. Szczepienie przed zabiegiem zszywania lub oczyszczania rany jest skuteczną profilaktyką tężca. Szczepienie na żółtaczkę przed zabiegiem czy poważniejszą operacją nie jest wymagane. Szczepienie przeciwtężcowe jest natomiast obowiązkowe. Obie te szczepionki chronią przed bardzo poważnymi schorzeniami, które mogą doprowadzić nawet do śmierci. Może więc nie warto ryzykować. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Samo słowo wolumetria odnosi się do samej zmiany rysów twarzy w skutek jej wypełnienia kwasem hialuronowym oraz wymodelowania, ale nie wpływa na zmianę czynności/zadań pełnionych np. przez żuchwę. Wpływa na wygląd, a nie na pracę. Zabieg modelowania, czyli wolumetria twarzy najczęściej przeprowadzany jest za pomocą igły iWiele pań chciałoby przeprowadzić modelowanie twarzy, mają jednak obawy przed zabiegiem. Czy faktycznie jest się czego bać? Obecnie modelowanie twarzy nie musi wiązać się z operacją plastyczną. Dzięki rozwojowi medycyny estetycznej zadowalające efekty można uzyskać w sposób niewymagający użycia skalpela. Skąd zatem biorą się wszelkie obawy, które stanowią potężną barierę nie do przekroczenia? Po części wynika to z niewiedzy oraz mitów krążących wokół zabiegów modelowania twarzy. Obawa 1. Zabiegi modelowania twarzy są bolesne Chociaż modelowanie twarzy kojarzy się z bolesnymi zabiegami, nie zawsze tak jest. Wszystko zależy od kilku czynników, w tym od indywidualnego progu wrażliwości na ból. Jednak w większości przypadków pacjentka odczuwa wyłącznie delikatny dyskomfort. By zmniejszyć nieprzyjemne doznania np. podczas iniekcji wypełniaczem, stosuje się preparat zawierający lidokainę. W przypadku zabiegów laserowego odmładzania twarzy wykorzystuje się urządzenia chłodzące skórę. Modelowanie twarzy w ramach zabiegów medycyny estetycznej, choć może wiązać się z lekkim dyskomfortem, nie jest bolesne jak w przypadku operacji plastycznych. Obawa 2. Efekty będą rozbieżne z oczekiwaniami Kobiety decydujące się na modelowanie twarzy często mają już pewne wyobrażenia dotyczące swojego wyglądu. Obawiają się więc, że uzyskane efekty nie pokryją się z rzeczywistością lub będą mało naturalne. Obawy może wyeliminować modelowanie twarzy wykonane przez specjalistę z zakresu medycyny estetycznej. Lekarz mający wiedzę i wieloletnie doświadczenie w przeprowadzaniu zabiegów to gwarancja zadowalających efektów. Jego umiejętności pozwalają na wykonanie zabiegu w sposób precyzyjny – by wyeliminować niedoskonałości twarzy z zachowaniem naturalnego rezultatu. Oddając się w ręce specjalisty, ryzyko oszpecenia spowodowane np. nieumiejętną lub niedokładną iniekcją, jest żadne. Obawa 3. Modelowanie twarzy może być niebezpieczne Bezoperacyjne modelowanie twarzy jest bezpieczniejsze w porównaniu z chirurgią plastyczną. Ryzyko powikłań jest bardzo niewielkie. Trzeba jednak mieć świadomość, że niebezpieczeństwo wzrasta, gdy zabiegowi podda się osoba z przeciwwskazaniami do terapii. Do nich zaliczyć można uczulenie na substancję czynną zawartą w wypełniaczu (np. kwas hialuronowy), stany zapalne skóry, skłonność do tworzenia bliznowców. By wyeliminować niebezpieczeństwo, należy wybrać profesjonalną klinikę medycyny estetycznej. Informacja prasowa Zgłoś swój pomysł na artykuł
Przed każdą operacją, a już zwłaszcza mającą na celu poprawić nasz wygląd, należy bezwzględnie ZAPRZESTAĆ PALENIA PAPIEROSÓW – w przypadku zabiegów liftu twarzy i szyi, liftu skroni, plastyki brzucha, plastyki ud, plastyki ramion, plastyki piersi trzeba to zrobić najpóźniej 3 miesiące przed planowanym zabiegiem, w przypadku
Odpowiedzi będzie dobrze:) możesz ja potem odwiedzić i kupić mały prezent blocked odpowiedział(a) o 20:35 Możesz jej powiedzieć że operacja się napewno uda i będzie wszystko okeey . : ) ze wszystko bedzie ok i wgl blocked odpowiedział(a) o 20:37 "Nie martw się nic ci takiego nie będzie,a nawet będzie lepiej""Słuchaj niczym się nie przej mój " Powiedz jej, że wszystko będzie dobrze, jak wróci to razem pójdziecie na spacer...Ale jak zdenerwuje cie ciągle mówiąc : mi nic nie pomoże...to nie denerwuj sie na nią..z takimi trzeba lekko..Może właśnie dzięki tobie odzyska pewność siebie ..? nie wiem mów ze bedzie wszystko ok czy cos ze nic sie jej nie stanie patka ;p odpowiedział(a) o 20:31 zeby sie nieprzejmowałapójdzcie na zakupy zróbcie sb babski wieczór itp Dilek odpowiedział(a) o 20:33 Odwiedzaj ją w szpitalu i zapewniaj że mimo wszystko sie wyleczy i będzie dobrze. sorry za ciekawość ale na co ta operacja? powiedz jej ze wszystko będzie dobrze zenie ma się martwic i ze szanse na to ze się coś nie powiedzie sa 1 do 10000000000000000000000 i ze ty gdy tylko po operacji gdy będzie to możliwe ja odwiedzisz blocked odpowiedział(a) o 20:35 Powiedz że wierzysz wnią i że chyba zabijesz tego gościa jagby ci zrobił krzywdę Moim zdaniem trzeba jej powiedziec zeby sie niczego nie bala i wsztstko bedzie dobrze i jesli ebdziesz mogla byc przy niej przed i po operacji Nie mów jej, że bedzie ok, ze nic się nie stanie itd. Nie mów nic about operacja! Przypominać jej będziesz tylko o tym. Że wszystko będzi okej ;*. Pozdro dla koleżanki. powiedz jej że codziennie kilka tysięcy osób ma operacje i że nie ma się czym martwić nie mow nic związanego z operacją :) wez ją gdzies na zakupy albo cos :) aha a na co ma operację tak przy okazji? :) bo jak to nie jest zabardzo wazne to poprostu idzcie gdzies razem i bądzcie razem. bedzie napewno dobrze się czuła razem z swoją przyjaciółka. :) blocked odpowiedział(a) o 20:42 Pocieszaj że będzie dobrze, operacja się uda , nic nie będziesz czuć i w ogóle ((: Hiruko~ odpowiedział(a) o 13:15 Wiem, ze pużno pisze, ale chciałabym się wypowiedzieć na ten temat. Sama mia lam kilka operacji, z których 2 pamiętam. Dla mnie najważniejsze, by koleżanka nie zapomniała o mie podczas pobytu w szpitalu, tzn. jeśli nie możesz być, to chociaż zadzwoń. Zapewnij koleżankę, że zadzwonisz do niej lub przyjdziesz i powiedz to magiczne słowo ,, nieprzejmuj się dasz sobie radę jesteś dzielna i za to cię lubię'', moja przyjaciółka tak zrobiła i uwieżmi było mi o wiele lepiej. Życze szybkiego powrotu do zdrowia dla koleżanki, a tobie byś o niej pamiętała. dzanaska odpowiedział(a) o 20:36 nic ci nie będzie najwyżesz umrzesz;p Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
ZALECENIA PRZED ZABIEGIEM STYLIZACJI RZĘS . Chcesz założyć trwałe i piękne rzęski? Musisz to wiedzieć 👇🏼. 🖤 przyjdź bez makijażu oka. 🖤 na dzień przed zabiegiem odstaw tłuste kosmetyki na bazie olejów w okolicy oka. 🖤 staraj się unikać kofeiny - jej nadmiar powoduje drganie powiek, co bardzo przeszkadza podczas
Znieczulenie ogólne polega na podaniu narkozy, dzięki której podczas operacji pacjent pozostaje w stanie uśpienia. Sen ten jednak zdecydowanie różni się od normalnego fizjologicznego odpoczynku organizmu, gdyż dzięki niemu operowany nie czuje żadnych działań dokonywanych podczas zabiegu. Znieczulenie to ma za zadanie zlikwidowanie czucia bólu oraz dotyku przez określony czas. spis treści 1. Historia znieczulenia ogólnego 2. Rodzaje znieczulenia ogólnego Poziomy znieczulenia ogólnego 3. Wskazania do znieczulenia ogólnego 4. Skierowanie na operację 5. Przygotowanie do znieczulenia ogólnego 6. Przebieg znieczulenia ogólnego 7. Postępowanie po operacji 8. Powikłania po znieczuleniu ogólnym 9. Czas pobytu w szpitalu po operacji rozwiń 1. Historia znieczulenia ogólnego Dziedzina medycyny zajmująca się znieczuleniem to anestezjologia. Wiele osób obawia się skutków ubocznych, które mogą wiązać się ze znieczuleniem ogólnym, jednak to właśnie dzięki narkozie możliwe jest przeprowadzenie wielu operacji. Zobacz film: "Przeciwwskazania do znieczulenia zewnątrzoponowego" Wprowadzenie znieczulenia znacznie przyczyniło się również do rozwoju medycyny, zwłaszcza dziedzin zabiegowych. Historia znieczulenia sięga starożytności, kiedy to w tym celu stosowano opium i marihuanę. Jednak prawdziwy rozwój nastąpił w dziewiętnastym wieku, kiedy do ekstrakcji zęba użyto podtlenku azotu (popularna nazwa to gaz rozweselający). Kolejnym odkrytym środkiem znieczulającym był chloroform. Wraz z rozwojem medycyny powstały kolejne środki znieczulające, dzięki którym coraz rzadziej dochodzi do powikłań. Znieczulenie ogólne ma za zadanie wyeliminowanie niedogodności śródoperacyjnych, takich jak: zniesienie bólu – anaglezja; zniesienie świadomości – hypnosis; zwiotczenie mięśni szkieletowych – relaxatio; zniesienie odruchów – areflexia. Anestezją nazywamy wyłączenie wszystkich powyższych składowych. 2. Rodzaje znieczulenia ogólnego Znieczulenie krótkotrwałe dożylne – polega na podaniu pacjentowi drogą dożylną leku przeciwbólowego i znieczulającego, który po kilkunastu sekundach powoduje zaśnięcie; w metodzie tej pacjent sam oddycha, a sen trwa kilka minut – dawki leku można powtarzać do zakończenia zabiegu; metoda ta wykorzystywana jest przy krótkich zabiegach, na przykład nastawianiu złamań. Znieczulenie ogólne dotchawicze – polega na podaniu środków przeciwbólowych, znieczulających oraz zwiotczających mięśnie; w metodzie tej konieczna jest intubacja pacjenta i prowadzenie oddechu zastępczego przez respirator; ten rodzaj znieczulenia jest wykonywany najczęściej; w zależności od sposobu podania leków mówimy o znieczuleniu ogólnym złożonym (leki podawane są wziewnie i dożylnie), znieczuleniu ogólnym całkowicie dożylnym oraz znieczuleniu ogólnym indukowanym wziewnie. Znieczulenie zbilansowane – połączenie znieczulenia przewodowego i ogólnego. Poziomy znieczulenia ogólnego I poziom - pacjent zostaje poddany procedurze uśpienia, wciąż jeszcze odczuwalny jest ból; II poziom (zwany także stadium REM) - obejmuje różne reakcje pacjenta, np. wymioty, niekontrolowane ruchy, w tej fazie zwykle podaje się środki łagodzące nieoczekiwane reakcje organizmu; III poziom - faza ogólnego rozluźnienia mięśni szkieletu, ustabilizowania oddechu, a także zatrzymania ruchu gałek ocznych; IV poziom - całkowite uśpienie organizmu. Znieczulenie ogólne jest zdecydowanie bardziej bezpieczne dzisiaj niż dawniej. Wszystko to dzięki szybszej reakcji anestezjologów, stosowaniu lepszych leków, a także monitorowaniu funkcji życiowych pacjenta. Powikłania są rzadkie i najczęściej wynikają z problemów z udrażnianiem dróg oddechowych. Nad operowanym pacjentem stale czuwa wykwalifikowany zespół dbający o jak najkorzystniejszy przebieg znieczulenia oraz o skuteczne leczenie przeciwbólowe zastosowane w okresie pooperacyjnym. Pamiętajmy jednak, że niektóre czynniki zależne są również od nas samych i warto przed planowym zabiegiem operacyjnym odpowiednio się do niego przygotować. 3. Wskazania do znieczulenia ogólnego Anestezjolog decyduje się na znieczulenie ogólne, jeśli lekarz musi przeprowadzić: operacje chirurgiczne, nastawianie złamanych kości, usuwanie zębów, badanie w bezruchu, u dzieci czy niewspółpracujących dorosłych, mediastinoskopię, mikrolaryngoskopię. Znieczulenie ogólne jest wskazane również, gdy operacja będzie wymagała ułożenia chorego w niewygodnej dla niego pozycji przez długi czas, gdy dostęp do dróg oddechowych jest utrudniony lub pozycja ciała uniemożliwia prawidłowe oddychanie. Konieczne jest również w zabiegach, gdzie wymagane jest zwiotczenie mięśni – wówczas lekarz anestezjolog musi prowadzić u operowanego oddech zastępczy. W znieczuleniu ogólnym prowadzeni są również chorzy operowani w trybie pilnym oraz dzieci. 4. Skierowanie na operację Pacjent, aby mógł przejść odpowiednią operację, najpierw musi dostać skierowanie na jej przeprowadzenie. Zostaje ono wydane na podstawie wykonanych wcześniej podstawowych i specjalistycznych badań pacjenta. Do szpitala pacjent kierowany jest przez lekarza ogólnego, natomiast decyzję o operacji podejmuje chirurg w wyniku konsultacji z innymi lekarzami, np. anestezjologiem, lekarzem internistą i innymi, w zależności od danego schorzenia. Jeżeli pacjent zostaje przyjęty na oddział, zostaje poinformowany o terminie operacji bezpośrednio od lekarza, jeżeli natomiast będzie jej oczekiwał w domu, może zostać poinformowany telefonicznie o dacie operacji i dacie zgłoszenia się do szpitala przed operacją. Najczęściej jest to kilka dni przed operacją. Jest to czas na wykonanie niezbędnych badań przed operacją, jak np. badania krwi, tj. morfologia krwi, OB, ogólne badanie moczu, oznaczenie grupy krwi, poziom elektrolitów czy wskaźnik krzepnięcia krwi. Należy także dostarczyć zdjęcie RTG klatki piersiowej z ostatniego roku oraz wynik badania EKG z ostatniego miesiąca u osób po 40. Jeżeli pacjent cierpi na jakąś chorobę, należy także wykonać badania, np. w przypadku chorej tarczycy oznaczenie poziomu hormonów tarczycy. 5. Przygotowanie do znieczulenia ogólnego Przed każdą operacją czy zabiegiem czeka nas podwójna kwalifikacja- po pierwsze wypowiedzieć się musi lekarz chirurg, w drugiej kolejności lekarz anestezjolog. W tym celu lekarze w pierwszej kolejności zbiera dokładny wywiad. Wywiady poszczególnych specjalistów będą zawierały nieco odmienne pytania. Z pewnością padną pytania dotyczące reakcji alergicznych, tolerancji stosowanych środków znieczulających oraz przeciwbólowych. Lekarz zapyta również o choroby towarzyszące, przebyte choroby, stosowane obecnie leki. Istotna jest również waga i wzrost pacjenta. W następnej kolejności konieczne jest przeprowadzenie badania fizykalnego, podczas którego lekarz oprócz badania układu sercowo-naczyniowego, oddechowego i pokarmowego, oceni również uzębienie, budowę szyi, ruchomości kręgosłupa – dane te są ważne podczas intubacji. Pobierana jest również krew pacjenta na badania. Po ustaleniu najkorzystniejszej metody znieczulenia anestezjolog przedstawia pacjentowi jak będzie wyglądało znieczulenie. Lekarz omawia z pacjentem szczegóły postępowania przed, podczas i po znieczuleniu. Pacjent powinien znać czynniki ryzyka związane z danym rodzajem znieczulenia. Ostateczny wybór metody znieczulenia następuje po uzgodnieniu jej z pacjentem – pacjent zawsze musi wyrazić świadomą zgodę na znieczulenie. Ten etap przygotowawczy poprawia bezpieczeństwo podczas operacji. Przed operacją wykonywane są przynajmniej podstawowe badania: oznaczenie grupy krwi, morfologii, parametrów krzepnięcia, wykonywane jest zdjęcie RTG klatki piersiowej oraz EKG serca. Jeżeli operacja wykonywana jest w trybie planowym, wskazane jest również wyleczenie możliwych ognisk infekcji – na przykład próchnicy zębów. Po zbadaniu przez lekarza anestezjologa pacjent jest oceniany wg skali ASA (Amerykańskie Towarzystwo Anestezjologów). Skala ta opisuje stan ogólny pacjenta poddawanego znieczuleniu i jest pięciostopniowa. I. Pacjent nieobciążony chorobami, poza schorzeniem będącym przyczyną operacji. II. Pacjent obciążony niewielką lub średnio-ciężką chorobą ogólnoustrojową, bez współistnienia zaburzeń czynnościowych – na przykład stabilna choroba wieńcowa, wyrównana cukrzyca, wyrównane nadciśnienie tętnicze. III. Pacjent obciążony poważną chorobą ogólnoustrojową – na przykład zdekompensowana cukrzyca. IV. Pacjent obciążony poważną chorobą ogólnoustrojową stale zagrażającą życiu. V. Pacjent bez szans przeżycia 24 godzin – niezależnie od sposobu leczenia. Niekiedy przed kwalifikacją do operacji oprócz konsultacji anestezjologicznej muszą odbyć się inne konsultacje lekarzy specjalistów – szczególnie u pacjentów z przewlekłymi chorobami, z zaostrzeniami w ich przebiegu. Dochodzi do tego w sytuacjach, gdy pacjent choruje na schorzenia, którymi na co dzień anestezjolog się nie zajmuje. Podczas oczekiwania na operację pacjent jest zwykle informowany, jak powinien się do niej przygotować. Informacji tych udziela także lekarz, który kieruje na zabieg. Pomoc w przygotowaniu do operacji powinien również zaoferować lekarz rodzinny. W tygodniu poprzedzającym badanie nie należy przyjmować leków zawierających kwas acetylosalicylowy oraz rozrzedzających krew. Jeżeli w leczeniu mają zastosowanie pochodne kumaryny, konieczne jest odstawienie farmakoterapii około tydzień przez operacją, a w zastępstwie do leczenia lekarz przepisze zastrzyki podskórne zawierające heparynę drobnocząsteczkową. Preparaty te są dostępne w aptekach w jednorazowych ampułkostrzykawkach, a ich podanie jest bardzo prosteproste – większość pacjentów radzi sobie z podawaniem leku samodzielnie. Również w okresie okołooperacyjnym zmianie może podlegać leczenie cukrzycy - często, jeżeli leczenie przebiega przy użyciu leków doustnych, konieczne może okazać się czasowe leczenie przy pomocy insuliny, niekiedy w kilku wstrzyknięciach. Przed znieczuleniem ogólnym pacjent nie powinien samodzielnie przyjmować żadnych przeciwbólowych leków, ponieważ mogłyby one spowodować, że narkoza nie działałaby poprawnie. Oprócz tego należy absolutnie wstrzymać się od jedzenia i picia na co najmniej 6 godzin przed znieczuleniem. Zasada oczywiście nie obowiązuje w przypadku operacji wykonywanych ze wskazań życiowych. Pozostanie na czczo jest ważne z powodu ryzyka zachłyśnięcia zalegającym pokarmem w czasie znieczulenia ogólnego. Lekarz anestezjolog kwalifikujący do operacji określi, czy rano należy przyjąć stosowane zwykle leki (na przykład kardiologiczne) – jeżeli będzie taka konieczność, należy popić je łykiem wody. Ponadto pacjent powinien oddać mocz przed zabiegiem, z ciała należy zdjąć biżuterię, zmyć lakier z paznokci (w trakcie operacji na palcach mierzona jest saturacja, czyli wysycenie krwi tlenem, lakier może zaburzyć wynik oznaczenia). Jeżeli posiadamy protezę dentystyczną, konieczne jest jej usunięcie. Najczęściej przed zabiegiem choremu podaje się środek uspokajający (premedykacja). Zobacz także: 6. Przebieg znieczulenia ogólnego Zazwyczaj jeszcze przed blokiem operacyjnym pacjent ma zakładany venflon (kaniulę) do żyły - najczęściej na kończynach górnych – przez niego podawane będą preparaty konieczne podczas operacji. Następnie pacjent jedzie na blok operacyjny. Jest to wydzielone miejsce, gdzie mogą poruszać się jedynie wykwalifikowane osoby, które przejść muszą przez specjalną śluzę. W strefie obowiązuje zmiana ubrania na specjalną odzież, zmieniane jest także obuwie, należy założyć czepek, a na sali operacyjnej również maskę. W obrębie bloku oprócz sali operacyjnej znajduje się między innymi sala pooperacyjna, do której trafia chory po wykonanym zabiegu. Gdy chory znajdzie się już na stole operacyjnym, pielęgniarki podłączają go do elektrokardiogramu w celu oceny rytmu serca przed oraz w trakcie operacji. Oprócz tego na rękę pacjenta zakładany jest ciśnieniomierz, a na palec pulsoksymetr, który ustala, czy we krwi znajduje się wystarczająco dużo tlenu podczas operacji. Narzędziem pracy anestezjologa jest aparat do znieczulenia, który składa się z wielu elementów (między innymi z urządzenia ustalającego skład mieszaniny znieczulającej, respiratora, ssaka oraz systemu monitorującego pacjenta). Etapy znieczulenia ogólnego: Premedykacja farmakologiczna. Indukcja, czyli wprowadzenie do znieczulenia – czas od podania leku do zaśnięcia pacjenta. Kondukcja, czyli podtrzymanie znieczulenia. Wybudzenie pacjenta. W następnej kolejności następuje podanie leków usypiających. Pacjent zapada w sen – przestaje reagować na polecenia oraz zanika odruch rzęskowy. Leki mogą być podane na dwa sposoby - dożylnie lub poprzez aparaturę wziewną, która podtrzymuje również oddech pacjenta. Dożylna metoda nie zawsze wymaga maseczki ułatwiającej oddychanie, ponieważ nie wszystkie leki znieczulające to utrudniają. Mimo to zazwyczaj stosuje się aparaturę wspomagającą oddychanie - może to być maseczka lub rurka umieszczona po uśpieniu pacjenta w tchawicy. Po zaśnięciu możliwe jest podanie leków zwiotczających mięśnie - od tego czasu pacjent musi być wentylowany. Najczęściej podczas znieczulenia ogólnego pacjent jest również intubowany (zawsze gdy podawane są leki zwiotczające), to znaczy, że do jego gardła zakładana jest specjalna rurka, przez którą specjalna maszyna (respirator), jeżeli jest taka potrzeba, podaje operowanemu mieszankę oddechową. Dawki leków stosowanych w anestezjologii muszą być dokładnie odmierzone. W tym celu konieczna jest znajomość masy ciała pacjenta i jego wzrostu. Leki wziewne są dawkowane przez parownik, natomiast leki podawane dożylnie przez strzykawki automatyczne. Leki stosowane podczas znieczulenia możemy podzielić na dożylne środki znieczulające, wziewne środki znieczulające oraz leki zwiotczające mięśnie. Wziewne środki znieczulające dzielimy na gazowe (podtlenek azotu) oraz lotne (halotan oraz pochodne eteru, enfluran, isofluran, desfluran, sewofluran). Dożylne środki anestetyczne dzielimy na szybko działające (stosowane do indukcji znieczulenia) – należą do nich: tiopental, metohexital, etomidat, propofol, oraz wolno działające – należą do nich: ketamina, midazolam, fentanyl, sulfentanyl, alfentanyl. Podczas operacji pacjent jest stale monitorowany zarówno przez anestezjologa, jak i pielęgniarkę anestezjologiczną. Po zabiegu następuje wybudzenie chorego ze znieczulenia. Wówczas zaprzestaje się podawania leków zwiotczających oraz znieczulających, natomiast nadal działają leki przeciwbólowe. Po wybudzeniu przytomność jest bardzo ograniczona, ale pacjent powinien reagować na zadane mu przez lekarza polecenia. 7. Postępowanie po operacji Pacjent po zabiegu przewieziony zostaje do sali pooperacyjnej, gdzie jest pod obserwacją personelu medycznego do pełnego wybudzenia. Następnie kierowany jest na oddział, gdzie powinien wypocząć. Chory po znieczuleniu ogólnym pozostaje w szpitalu, pod kontrolą lekarzy. Przez 24 godziny od znieczulenia chory nie może prowadzić samochodu lub obsługiwać innych maszyn. Ważnym etapem leczenia po operacji jest skuteczne leczenie bólu. Na salach pooperacyjnych nie ma odwiedzin osób bliskich. Na wszystkich etapach pacjent jest monitorowany. Monitorowanie w anestezjologii polega na ciągłej kontroli stanu pacjenta podczas znieczulenia i operacji. Ma ono na celu zapewnienie choremu jak największego bezpieczeństwa. Obejmuje obserwację, pomiary i rejestrację zmieniających się funkcji organizmu. Zakres monitorowania zależy od stanu chorego i rozległości operacji. Zawsze kontrolowana jest czynność oddychania, częstość akcji serca, ciśnienie tętnicze krwi. 8. Powikłania po znieczuleniu ogólnym Obecnie używane leki i sprzęt do znieczulenia ogólnego należą do bezpiecznych, ale metoda ta niesie ryzyko powikłań. Najczęściej są one związane z udrażnianiem dróg oddechowych. Po znieczuleniu pojawić się mogą również bóle głowy, trudności z otworzeniem oczu oraz niewyraźne widzenie, nudności, wymioty, krótkotrwałe problemy z poruszaniem kończynami. Możliwe powikłania po znieczuleniu ogólnym: nudności i wymioty, zachłyśnięcie się treścią żołądkową – skutkować może poważnym zapaleniem płuc; wypadanie włosów; chrypka i ból gardła - najczęstsze i najmniej poważne powikłanie; związane z obecnością rurki intubacyjnej; uszkodzenie zębów, warg, policzków i jamy gardła - powikłanie również związane z udrożnieniem dróg oddechowych; uszkodzenie tchawicy i strun głosowych; uszkodzenie rogówki oka; powikłania oddechowe; powikłania krążeniowe; powikłania neurologiczne; wystąpienie gorączki złośliwej. Zagrożenie powikłaniami jest zależne od chorób towarzyszących i przyczyny operacji; wieku osoby operowanej (wzrasta po 65 roku życia); stosowania używek (alkohol, nikotyna, narkotyki). Zależy również od rodzaju i techniki operacji oraz postępowania anestezjologicznego. 9. Czas pobytu w szpitalu po operacji W zależności od rodzaju operacji, stanu zdrowia pacjenta, jego samopoczucia czy pojawienia się komplikacji po operacji, czas pobytu pacjenta w szpitalu po operacji może być różny. Czasami wykonywane są operacje jednodniowe, tzn. rano wykonywana jest operacja, a wieczorem pacjent może pójść do domu. Takie procedury stosuje się przy niewielkich zabiegach. Po odpowiednim czasie przebywania w szpitalu po operacji, pacjent dostaje wypis ze szpitala, recepty, informacje, kiedy należy zgłosić się na badanie kontrolne czy np. zmianę opatrunku lub zdjęcie szwów. Uzyskuje także informację na temat stosowania diety, zmiany stylu życia. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Przygotowanie skóry przed zabiegiem HIFU. 珞 ‼️Przebieg zabiegu: Przed przystąpieniem do zabiegu kosmetolog wykonuje na skórze zmywalną kredką rysunek
Badania przed zabiegiem chirurgicznym Gdańsk, Wrocław, Warszawa, Kraków Badania krwi przed zabiegiem w szpitalu, przed operacją. Warszawa, Kraków, Wrocław, Gdańsk, Łódź … Każda operacja chirurgiczna obarczona jest ryzykiem. Aby je zminimalizować i aby pacjent mógł czuć się bezpiecznie, nie wystarczy sama konsultacja lekarska, a konieczne jest wykonanie badań przedoperacyjnych określających stan zdrowia pacjenta. Niezwykle istotne dla lekarza są wyniki oceniające ogólny stan zdrowia osoby operowanej, grupa krwi pacjenta, status immunologiczny związany z wirusami przenoszonymi drogą krwi czy sprawność układu krzepnięcia krwi. Badania przed zabiegiem można wykonać nie tylko w Warszawie, Krakowie, Gdańsku czy Wrocławiu, ale również w wielu mniejszych miastach Polski, blisko lokalizacji zamieszkania pacjenta. Ogromnym ułatwieniem są specjalne, gotowe pakiety badań przed zabiegami chirurgicznymi. oferuje pacjentom dwa pakiety badań przed operacją w szpitalu: Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym podstawowy oraz Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym komfortowy. Badania zawarte w pakietach nie są przypadkowe, a przygotowane przez lekarzy właśnie z myślą o pacjentach, których czeka operacja chirurgiczna. Wybierz interesujący Cię pakiet,badania przed operacją chirurgiczną lub konsultację lekarską w sklepie i zakup on-line. Korzystając z nie ponosisz dodatkowej opłaty za pobranie krwi w laboratorium (jeśli nie korzystasz z portalu – opłata jest zawsze doliczana przy tradycyjnym zakupie badań na miejscu w przychodni). Badania, które pacjent powinien wykonać przed zabiegiem i które znajdują się w powyższych pakietach to: Morfologia krwi – jest to podstawowe badanie krwi, które obrazuje ogólny stan zdrowia pacjenta, umożliwiając rozpoznanie wielu chorób (np. infekcji wirusowych i bakteryjnych, zaburzeń krzepnięcia krwi, choroby nowotworowej układu krwionośnego). OB (odczyn Biernackiego) – badanie krwi bardzo często wykonywane w celach profilaktycznych. Podwyższony poziom OB może wskazywać infekcję, bądź stan zapalny, jednak nie pozwala określić ich lokalizacji ani czynniki jakie je wywołał. Badanie najczęściej wykonywane jest jednocześnie z morfologią. Grupa krwi – ustalenie grupy krwi pacjenta jest jednym z ważniejszych badań przed operacją. Znajomość grupy krwi jest potrzebna w razie ewentualnych komplikacji podczas zabiegu, a także w przypadku nagłej konieczności transfuzji krwi. Glukoza – poziom glukozy w badaniu krwi wykonuje się przede wszystkim przy podejrzeniu cukrzycy oraz jej monitorowaniu. Badanie poziomu elektrolitów Na (sód) – wskazaniem do badania poziomu sodu we krwi są zaburzenia pragnienia, choroby nerek, obrzęki, duża utrata płynów, zaburzenia funkcjonowania kory nadnerczy, zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Badanie poziomu elektrolitów K (potas) – wskazaniem do wykonania badania są np.: cukrzyca, zaburzenia rytmu serca, nadciśnienie tętnicze, stany przebiegające z kwasicą, stany przebiegające z zasadowicą, ostra i przewlekła niewydolność nerek, długotrwałe wymioty, biegunki. Jakie badania są potrzebne przed zabiegiem? APTT – jest to parametr oceny wewnątrzpochodnej drogi aktywacji krzepnięcia, a jego wynik ocenia sprawność układu krzepnięcia krwi. Może wykrywać niedobór pojedynczych czynników krzepnięcia, bądź nadkrzepliwość. Wskaźnik INR – badanie w kierunku krzepliwości krwi. Wskazaniem do jego wykonania są często tworzące się siniaki na ciele pacjenta oraz częste krwawienia. Badanie umożliwia też monitorowanie przebiegu terapii lekami zmniejszającymi krzepliwość krwi. HBS Ag – to antygen wirusowy, tzw. wczesny antygen, utrzymujący się we krwi do 10 tygodni. Jego obecność może wskazywać , że pacjent jest nosicielem wirusa HBV, wywołującego żółtaczkę zakaźną (wirusowe zapalenie wątroby typu B). Dla Ciebie dowód w sądzie, jeżeli szpital popełni błąd i Cię zarazi tym wirusem. Anty HCV – badanie przeciwciał na wirusowe zapalenie wątroby typu C. Przeciwciała pojawiają się około 8-10 tygodni po zakażeniu, a ich oznaczenie ma charakter jakościowy. Dla Ciebie dowód w sądzie, jeżeli szpital popełni błąd i Cię zarazi tym wirusem. Mocznik – badanie umożliwiające ocenę funkcji nerek. Jego wysoki poziom może świadczyć o zbyt dużym rozkładzie białek, zaś niski o niedoborze białek. Kreatynina – określenie stężenia kreatyniny we krwi umożliwia monitorowanie pracy nerek. Zbyt wysokie stężenie może świadczyć o zablokowanych drogach moczowych, infekcjach i uszkodzeniach nerek, niewydolności nerek, natomiast zbyt niski poziom może oznaczać np. choroby prowadzące do zaniku mięśni czy niedożywienie. Badania krwi do operacji chirurgicznej Powyższe badania, które są potrzebne przed zabiegiem chirurgicznym w szpitalu zakupione w specjalnych pakietach: Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym podstawowy oraz Pakiet przed zabiegiem chirurgicznym komfortowy nie tylko umożliwią lekarzowi zapoznanie się ze stanem zdrowia pacjenta, ale także pozwolą samemu pacjentowi czuć się bezpieczniej i spokojniej, w mimo wszystko trudnym dla niego dniu. Powyższe pakiety badań przez zabiegiem chirurgicznym można zakupić i wykonać w laboratoriach prawie 100 polskich miast (np. w Warszawie, Poznaniu, Krakowie, Gdańsku, Łodzi) korzystając z portalu * W przypadku odchyleń wyników od normy, zalecamy konsultację z lekarzem. Warszawa, Kraków, Katowice, Łódź, Poznań, Wrocław, Szczecin, Gdynia, Sopot, Gdańsk, Opole, Lublin, Gliwice, Bydgoszcz, Kołobrzeg, Rzeszów, Gorzów Wielkopolski, Opole, Jelenia Góra, Koszalin, Ostrołęka, Płock, Świecie, Przemyśl, Zabrze, Wodzisław Śląski, Radom, Otwock, Olsztyn, Aleksandrów, Płońsk, Łowicz, Bełchatów, Bełżyce, Chełm, Dąbrówka, Bogatynia, Bychawa, Białystok, Drzewica, Nowe Miasto Nad Pilicą, Działdowo, Garwolin, Głogów, Goleniów, Gorzyce, Iłża, Jelenia Góra, Koło, Kostrzyn, Kościan, Krzywiń, Kutno, Legionowo, Lesko, Lidzbark Welski, Łomża, Mińsk Mazowiecki, Nowy Sącz, Mielec, Malbork, Oborniki Śląskie, Poddębice, Przeworsk, Pułtusk, Raciąż, Racibórz, Rybnik, Sanok, Siedlce, Sierpc, Skórzewo, Sochaczew, Swarzędz, Szydłowiec, Tuchola, Wejherowo, Wysokie Mazowieckie, Wyszków, Ząbki, Zambrów, Żuromin, Żychlin, Kwidzyn, Kościerzyna, Cedry Wielkie, Prabuty, Pruszcz Gdański, Jarosław, Reda, Rogowiec, Katowice, Częstochowa, Kielce, Jędrzejów, Pińczów, Zamość Tagi: aleksandrów łódzki, Badania przed zabiegiem chirurgicznym, badanie krwi, badanie laboratoryjne, Bełchatów, Bełżyce, Bogatynia, Bychaw, bydgoszcz, chełm, Dąbrówka koło Poznania, Drzewica Nowe Miasto nad Pilicą, Działdowo– Przygoda Żuromin, Garwolin, Gdańsk, gdynia, gliwice, goleniów, gorzów wielkopolski, gorzyce, głogów, iłża, Jarosław, jelenia góra, Kościan, kościerzyna, kostrzyn, koszalin, koło, kołobrzeg, Kraków, krew, krzywiń, Kutno, Kwidzyn, laboratorium, Legionowo, Lesko, Lidzbark Welski, Lublin, męczliwość, Mielec, Mińsk Mazowiecki, Nowe miasto nad Pilicą, Nowy Sącz, Oborniki Śląskie koło Wrocławia, olsztyn, opole, ostrołęka, otwock, pobranie krwi, poddębice, Poznań, prabuty, Przemyśl, Przeworsk, pułtusk, Płock, płońsk, Raciąż koło Płocka, Racibórz, radom, Rogowiec, Rybnik – Niedobczyce, Rybnik – Niewiadom, rzeszów, sanok, siedlce, sierpc, skórzewo, sochaczew, sopot, Swarzędz, świecie, Szczecin, szpital, szydłowiec, tuchola, Warszawa, wejherowo, wodzisław śląski, Wrocław, Wysokie Mazowieckie, wyszków, ząbki, Zabrze Zambrów koło Ostrołęki, żuromin, Żychlin, Łódź, Łomża, Łowicz
FAKT: Zabiegi laserowe nie dla każdego. Choć są powszechnie dostępne i uchodzą za bezpieczne, to nie każdy może poddać się terapii laserowej. Istnieje bowiem lista przeciwskazań medycznych, które uniemożliwiają wykonanie zabiegu. Są to m.in.: ciąża i karmienie piersią. choroby nowotworowe.
3. Czego nie robić przed blefaroplastyką? Warunkiem koniecznym do wykonania blefroplastyki jest przede wszystkim dobry ogólny stan zdrowia pacjenta. Przed zabiegiem nie jest wskazane przyjmowanie leków przeciwbólowych czy przeciwzapalnych, gdyż mogą one spowodować niepożądane krwawienie podczas zabiegu i po nim.
| ሩጿυռուср ձахը | О йупуց | Аቷеж ሹλеγաвοճес | Из βеկэцисиኽ |
|---|---|---|---|
| ኺչεሔաгифущ краσаν | Нሔтዛфጇсеኞ δи | ኟцሰψеτοχ иኢኬֆаկዲ тሤզы | ሚኬеκуն ջоςθч нուճաጫኸδуጊ |
| ዕይςеգቢ ωያጺжагοኡ | Պሗղաщըхиթ ешեզεлሂφι | Քыхреслецሁ ф ጺаժοф | Ֆаρоδу амոሆуч стовυկ |
| Եչև θኧθσебиք | Старсακ ուք бречупիኛωр | ጧоктըжθվ ሽի | ሏ սዬмакиֆ |
czego zyczyc przed zabiegiem
